była jedna piekarnia
kilka hoteli
trzy restauracje
obrzeżami uliczek
spływały donikąd ścieki
smród rzeki
robił za kompas
kobiety prały i kąpały dzieci
brzuchy martwych krów
falowały na powierzchni
wieczorami rozpalano
kremacyjne ognie
w rzece kwitło i dogasało życie
zapach palonych ciał
mieszał się z zapachem
opon kadzidła psiego gówna
cynamonowych placków
psy ujadając od samego rana
toczyły terytorialne wojny
Tam, Natasza Goerke
Kiedy czytałem CHRAPIĄCEGO PTAKA, nie opuszczały mnie sześcionogie.
PAJĄKI PANA ROBERTA dolały skrzydełek do ognia!
OWADÓW boimy się bardziej niż śmierci.
Jedynie PUBLICZNE ZABIERANIE GŁOSU i WYSOKOŚĆ
napawają ludzi większym lękiem niż sześcionogi,
które trafiają na trzecie miejsce wraz z PROBLEMAMI FINANSOWYMI!
Umieranie znalazło się dopiero na szóstym miejscu…
Chrząszcze i skorki opiekują się swoimi młodymi.
Świetliki i świerszcze migoczą i cykają, by przywabić partnerki.
Organizacja życia społecznego mrówek, mogłaby zawstydzić niejednego decydenta!
Osiemdziesiąt procent wszystkich gatunków zwierząt to owady.
Gdybyśmy chcieli opracować kalendarz przedstawiający OWADA MIESIĄCA,
nowych kandydatów nie zabrakłoby przez ponad 80 tysięcy lat.
Kto bzyka w trawie,Marlene Zuk
Poświęcam ten wpis pracowni Witrażu Ceramiki Rzeźby
w MOPT w Dąbrowie Górniczej
Stawiam je na półkach w witrynach wysokich
na siedem i szerokich na osiem stóp.
Nazywam mój kwartet ZMIANĄ ODDECHU.
Są to rytmy, pauzy, cenzury, zbitki i wolne miejsca.
Więcej białej przestrzeni niż słów!
Na wystawie pytają mnie:
Jak można robić białe rzeczy?
To samo pytanie zadano mi, gdy byłem dzieckiem
Pytają mnie, czy nudzę się przy kole garncarskim
Na co odpowiadam:
Biel jest sposobem zaczynania na nowo
Robienie porcelany jest sposobem znajdywania swojej drogi
Marszrutą do samego siebie
I że się nie nudzę, że robię je sam.
Biały szlak,Edmund de Wall
Nie mogłem wyjść z pracowni Witrażu Ceramiki Rzeźby,
bo czułem WYŁĄCZNOŚĆ obcowania ze SZTUKĄ.
Był znany ze swego niezdecydowania
czekał na ostatni moment i zawsze podejmował
złą decyzję
Przez kolejne lata użalał się nad sobą
rozprawiając czego to on nie powinien
co powinien co by zrobił gdyby wiedział wtedy
to co teraz wie
Uważał się za zwolennika pewnej filozofii życiowej
której zasady wykładał w poradzie dla syna:
Jeśli nie wiesz co masz robić w życiu
przypatrz się po prostu co robią inni
i postępuj tak samo
Tata Ismeta z Bośni
Wydawało mi się, KOLBASTI ma coś wspólnego
z wywijaniem ramionami( „kol” to po turecku ramię).
Tylko, że to skrót od wyrażenia: inwazja policyjnych oficerów
KOLBASTI może łączyć w sobie:
– podrygiwanie wyłowionych przez rybaków hamsi, czyli sardeli
– ruch bezrobotnych sarapci (pijaczków)
– podejrzewa się, że taniec wymyślił okoliczny wariat, tańczący na weselu
– z wesela spotykających się o randze ojców chrzestnych mafii,
którzy muszą zatańczyć, bo tradycja weselna nakazuje prosić najważniejszych!
W trakcie pląsania panowie czynili wzajemnie uniki, by w końcu się pogodzić.
Półprzewodnik obyczajowy,A.Bromberek&A.Wielgołaska
W porządkowaniu najważniejsze jest podejmowanie decyzji
o tym, co zatrzymać przy sobie, a co wyrzucić!
Dopiero kiedy zaakceptujemy bezwarunkowo ludzi,
których wartości różnią się od naszych,
możemy powiedzieć, że ukończyliśmy proces sprzątania.
Kiedy już naprawdę skończysz sprzątanie, zobaczysz, czego
pragniesz i jaki powinien być twój następny krok.
Nie musisz marnować czasu na uskarżanie się na innych.
Magia sprzątania w praktyce,Marie Kondo
Melchior Wańkowicz reklamował: CUKIER KRZEPI
W XVIII wieku biały chleb i słodzona herbata
zostały przekształcone z produktów luksusowych
dla bogaczy w nieredukowalne minimum, za którym
znajdował się już wyłącznie głód.
Nowo zurbanizowana biedota nie mogła już
uzupełniać posiłków pasternakiem z ogródka
ani mlekiem od rodzinnej krowy.
Plebs odkrył, że jego praca w fabryce wymaga jedzenia,
które może przygotować szybko między zmianami i
które zapobiega przysypianiu przy krosnach.
Przed rokiem 1905 dżemy wytwarzane z jamajskiego cukru
były tańsze od masła z mleka krów.
Najtańszy posiłek składał się z chleba grubo
posmarowanego dżemem lub melasą oraz herbaty z
nieodłącznymi dwiema kostkami cukru.
Politycy rozpoczęli kampanie promujące cukier.
Towar zajął główne miejsce przy stole, depcząc
lojalność wobec królów i narodów.
Frederick Slare rekomendował cukier jako lekarstwo na:
dolegliwości oczu, jako krem do rąk na skaleczenia,
substytut tabaki, a nawet jako pastę do zębów.
Ekożycie pod lupą,Nathanael Johnson
