Wlokący zębami i pazurami ostatnią zaległą kłodę
pomyślą o nas:
Mogli oddychać w pocałunku,
a rozmawiali przez dwa ołowiane pancerze
Mogli chodzić w zielonych winnicach,
a chodzili w wytartych paltach
Mogli połączyć ręce i światy,
a połączyli lonty
Mogli skakać z planety na planetę,
a wyskoczyli z szyn
Cześć ich pamięci.
Robert Stiller
Poświęcam Wam nieopisane procedury
Poświęcam Wam zapóźnienie biblioteczne
Poświęcam Wam sukcesy bezprzewodowe
Poświęcam Wam procenty skuteczne
Poświęcam Wam dokładność miłości
Poświęcam Wam logikę ze stratą
Poświęcam Wam cierpliwość systemu
Poświęcam Wam przyśpieszenie młodości
Poświęcam Wam nagrywanie życia
Poświęcam Wam łączenie przyjaciół
Poświęcam Wam pożegnanie prywatności
Poświęcam Wam nawet nie wiem czego
Wszystkie nasze wypowiedzi można podzielić
na dwie kategorie- zdania albo pytania.
Ale niezależnie od tego, czy zdania są oznajmujące
czy rozkazujące, proste czy złożone, zrozumiałe czy
nonsensowne, wszystkie posiadają wspólną cechę –
są zdolne istnieć samodzielnie.
Pytania to tancerze tanga, którzy poszukują partnerów.
Pytanie jest pytaniem tylko wtedy, gdy posiada odpowiedź.
Nie chodzi o to, że ta odpowiedź musi być znana, ale że musi istnieć.
Są jednak pytania, które na zawsze pozostaną na krawędzi parkietu i
będą podpierać ściany, bo w gruncie rzeczy nie są pytaniami,
bo nie ma na nie odpowiedzi.
JA,Yann Martel
Co pewien czas, co kilka numerów śpiewanych,
aktorzy rozbierali się do golasa.
W Anglii był przepis, który mówił,
że nie wolno rozbierać się publicznie.
W związku z tym striptiz polegał na tym,
że kobieta, za kurtyną, zdejmowała kolejne
części garderoby, żeby w końcu stanąć przed
widzami bez niczego.
Bo oni sobie to prawo tłumaczyli logicznie,
że nie wolno się rozbierać, ale
nigdzie nie jest napisane, że nie wolno być nagim.
Jak to jest, że niby nie wolno się rozbierać,
a tutaj wszyscy to robią?
„Bo tam to jest rozbieranie dla rozbierania
i tego robić nie wolno, a tu jest sztuka,
a sztuki nie wolno cenzurować”.
Wszystko jest lekko dziwne,Jerzy Radziwiłowicz
Konflikt z sumieniem to nieszczęście
nieporównywalne z żadną stratą.
Kto żyje zgodnie z nim ten nie odczuwa
uzasadnień, by porwać się do obrony słabszego.
Nie oczekuj jednak od siebie etycznych rekordów.
Sumienie nie jest aż tak wymagające, po prostu
bądź solidny.
Wiesz, co robić, jeżeli wiesz, czego nie robić.
Wolno ci walczyć, nawet krwawo, ale nie wolno ci
być okrutnym.
Niechby ludzie schowali swe języki, wyzbyli się
kultywowania w sobie nienawiści, jak się odzwyczaili
pluć na podłogę.
Niechby zachowywali się – nie jak we wzorowej rodzinie-
lecz chociaż tak jak w przyzwoitym tramwaju.
Bo zanim człowiek nauczy się niebiańskiego uśmiechu,
musi wprzódy oduczyć się szczerzenia zębów.
Tadeusz Kotarbiński
